Op 10 mei besliste de Vlaamse regering principieel een nieuwe zeesluis te bouwen in Zeebrugge. De voorkeurslocatie is de oude Visartsluis (1907). Die moet omgevormd worden tot een sluis van 427m lang en 55m breed. Met een diepgang van 18,5m zal de nieuwe sluis groot genoeg zijn om de volgende generatie autoschepen. De investering in de nieuwe sluis bedraagt 1 miljard euro.
Maar de aankondiging van de minister was nog niet koud of de lokale actievereniging kondigde al aan naar de Raad van State te stappen tegen de plannen. Uit één en het zelfde bericht mogen we dus afleiden: ‘De start voor de werken aan die nieuwe sluis is niet voor morgen en ook niet voor over 10 jaar’.
Nochtans is de Zeesluis één van de complexe projecten die de Vlaamse overheid definieerde. Ze zou ook omgevingsmanagement toepassen om draagvlak te creëren in Zeebrugge.
Afgaande op de berichtgeving lijkt het erop dat het studiebureau dat het proces onderzoekt en begeleidt toch ergens het omgevingsmanagement verkeerd toepaste.
Een korte historiek
- Medio december 2018 maakt de Vlaamse overheid haar voorkeursbesluit om de sluis te bouwen bekend
- Er werd een periode tot inspraak opgestart
- Op 10 mei neemt de overheid al haar principiële beslissing
Snel geteld was er dus een inspraakperiode van 4 à 5 maanden. Dat is wel heel kort. En afgaande op de 750 bezwaarschriften tegen het project was er van inspraak blijkbaar niet zoveel sprake. In een reactie op die bezwaren werkte de overheid flankerende maatregelen uit. Er komen bijvoorbeeld extra garanties tegen het risico op schade aan de omliggende woningen tijdens de werken. Verder komt er nog een participatieproces samen met het stadsbestuur en havenbedrijf, gericht op de leefbaarheid van de omgeving. Kortom, de overheid wil nog zoeken hoe bijvoorbeeld geluidsoverlast en uitstoot tijdens de werkzaamheden gemilderd kan worden.
Maar had omgevingsmanagement van bij de eerste onderzoeken niet meer kunnen opleveren? Was het vanuit de bezwaren en belangen van de stakeholders niet haalbaar geweest om vanuit een breder perspectief naar de verschillende opties te kijken? En daarbij vragen te stellen: wat maakt welke optie het best verteerbaar voor alle stakeholders?
Nu mag er dan wel participatie komen om de hinder te beheersen, maar wat heeft dat voor zin nu een van de stakeholders naar de Raad van State trekt tegen het project?
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.